Ik ben aan het oefenen.
Aan het oefenen in het uitspreken van mijn grens.
Tot hier mag je komen en daar klopt het niet meer voor mij.
Dit wil ik voor je doen en dat niet.
Afgelopen week had ik prachtig oefenmateriaal. Er gebeurde iets en ik
voelde: dit wil ik niet. En er was kracht, een rechte rug.
Dat gevoel was zo sterk dat het bekende mechanisme (“doe nou niet, straks
krijg je bonje”) vanzelf week. Ik voelde me super: stevig, trots. En ben
de confrontatie aangegaan!
En toen…
Tja, dat krijg je dus. Als je verandert, niet zo reageert als je tot dan
toe gedaan hebt, roept dat iets op bij de mensen om je heen. Ook zij
hebben hun gevoeligheden, en soms worden die getriggerd door wat jij nou
net aan het oefenen bent. Dus de hele wereld staat niet persé direct te
juichen als jij iets nieuws uitprobeert.
Ook na míjn assertieve reactie was er geen onverdeeld gejubel en
hoorngeschal. En mijn oude beschermingsmechanisme riep: “ja, kijk nou! Ze
lopen weg hoor, straks vinden ze je niet meer aardig en sta je alleen! Ik
zei toch…”
Dat hoort dus ook bij oefenen.
Als je buiten je comfortzone stapt, gaat je beschermingsmechanisme-alarm
af: “pas op!”
Wanneer je kunt zien dat het hele circus van alarmbellen erbij hoort, maar
dat er niet werkelijk iets ergs gebeurt, dan creëer je een bodem van
vertrouwen in jezelf.
Omarm je angst en zeg tegen je bange stuk: ik weet dat je bang bent. Stil
maar, het is ok, ik ben bij je.
En kijk of je jezelf de ruimte kan geven om het lastig te vinden. Het mag
toch ook eng zijn? Het mag toch ook niet in één keer soepel lopen?
Kon jij in 1 keer lopen of praten? Nou, ik niet…
Dus laten we ophouden van onszelf te vragen dat de dingen die we nú aan
het leren zijn direct gemakkelijk zijn. Dat zijn ze namelijk niet.
In het kader hiervan geef ik je graag een prachtige songtekst mee: Ramses
Shaffy: Mens durf te leven!
Ja, daar gaat het voor mij over. Niet wijken voor je in geprogrammeerde
angst maar de angst bij de hand nemen én gaan voor wat je nú wilt.
Een voorproefje van de tekst:
“Het leven is heerlijk
het leven is mooi.
Maar vlieg uit in de lucht
en kruip niet in een kooi.
Mens durf te leven!
Je kop in de hoogte
je neus in de wind.
En lap aan je laars
hoe een ander het vindt.
Hou een hart vol van warmte
en van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens durf te leven!”
De rest kan je horen op: http://www.youtube.com/watch?v=uc-aRqjTrVA